Dnia 8 października 2019r. w Centrum Edukacyjno-Formacyjnym Archidiecezji Gnieźnieńskiej odbyło się spotkanie z o. Maksymilianem Nawarą i Dariuszem Hyblem – autorami książki Medytacja. Droga Miłującej Obecności, którego inicjatorem był ksiądz Dariusz Larus. W spotkaniu wzięły udział osoby świeckie, zainteresowane medytacją jako formą modlitwy nieustannej, w tym osoby biorące udział w gnieźnieńskich sesjach medytacyjnych. Dariusz Hybel znany jest większości z nas, ale z o. Maksymilianem mieliśmy przyjemność spotkać się po raz pierwszy.

Goście podzielili się swoimi świadectwami, wskazującymi w jaki sposób weszli na drogę Miłującej Obecności. Od wielu lat współpracują ze sobą w Ośrodku Medytacji Chrześcijańskiej przy klasztorze oo. Benedyktynów w Lubiniu i razem wiernie stąpają po tej drodze, wprowadzając na nią nowe rzesze ludzi. Pokazują spójność w relacjach mnich-osoba świecka. Pozwoliła ona na wspólne wydanie książki, będącej zbiorem tekstów z konferencji głoszonych w czasie sesji medytacyjnych w różnych miejscach w Polsce, jak również tekstów nigdzie nieprezentowanych. Skąd pomysł na tytuł? Otóż, jak twierdzą: "Medytacja jest naszą drogą Miłującej Obecności, na której nie zmierzamy do wyznaczonego celu, nie usiłujemy dotrzeć do mety, na której dopiero czeka na nas Królestwo Boże (…) nie jest wyprawą zdobywców, lecz pielgrzymowaniem w miłości, z początków w początki, na której nie ma końca, bo Bóg jest miłością nieskończoną. (…) Tutaj nie ma zaawansowanych, to raczej pielgrzymowanie kulawego biedaka, tu i teraz, z tym co jest". Na pustyni naszego życia trzeba otworzyć się na Boga takim, jakim się jest. Uczymy się być całkowicie dla Boga. Czasu nie da się zatrzymać, ale można go tracić, a tracić czas oznacza tracić życie. Dzięki modlitwie nieustannej stajemy się ludźmi wolnymi. My sami fundujemy sobie bowiem wiele problemów, nosimy to jak brzemię, zamiast je po prostu rozwiązywać. Rozpamiętujemy, wracamy do przeszłości, dźwigamy nasze problemy i siebie samych. Medytacja jest drogą, na której nasza pamięć jest uzdrawiana, nie czyszczona, ale uzdrawiana. To powoduje, że nasze myślenie o przeszłości nie jest powrotem do przeszłości, a moja historia życia jest moją historią zbawienia.

Bożena Buczkowska